Het onstaan van BC Sportif

Het begon allemaal in het seizoen 1988-1989. De toenmalige sportfunctionaris Martine Vanoverbeke richtte een 10-lessen durende initiatiereeks badminton in, gegeven door Koen Neuvroen. Daar kwamen 24 geïnteresseerden op af. Het daaropvolgende jaar werd de badmintonclub "Sportif" geboren.

De clubnaam refereerde naar de eerste sponsor, een toenmalige sportwinkel in Gistel. De club ging van start met 50 leden, op de intussen vertrouwde 7 banen in de huidige "oude" sportzaal, en dat op woensdagavond van 19-20h voor de jeugd, en 20-22h voor de volwassenen. Toen ook al op zondagvoormiddag van 9-10h. Zoals je ziet, we zijn ook klein begonnen. In het seizoen 1995-1996 werd de trainer vervangen, en het daaropvolgende seizoen werd de club lid van de VBL (het huidige Badminton Vlaanderen), en werd er met competitie gestart. De eerste mix ploeg trad aan in 4e provinciale, de eerste stappen van Sportif in de provinciale IC competitie.

Noël Spillier en Georges Christiaans volgen een cursus Initiator, en worden jeugdbegeleiders. Het seizoen daarop werd er nog een ploeg in competitie ingeschreven, een herenploeg die uitkwam in 4e provinciale. Tegen die tijd speelde Sportif 1 al in 2e provinciale, en werd het aantal speelmomenten uitgebreid met maandagavond 19h15-20h15 voor de jeugd, en 20h15-22h15. Op woensdagavond een half uurtje meer voor de jeugd, en op zondag een half uurtje langer voor iedereen. Dat was een verdubbeling van het aantal speeluren per week. Tegen het seizoen 1998-1999 telde de club al om en bij de 90 leden, vooral door de komst van spelers van andere clubs.

Tegen het eind van de vorige eeuw gaat het ledenaantal over de 100. In het seizoen 1999-2000 werd het statuut van de club van Feitelijke Vereniging naar VZW veranderd. Iets wat vooral juridisch en verzekeringstechnisch een hele verbetering was.

In 2005-2006 veranderde de club van BSE naar BC Sportif. De oude clubnaam refereerde net iets teveel naar een intussen beroemde ziekte. Seizoen 2008-2009 nam Christoph de voorzittersfakkel van Ronny Myny over, en een aantal nieuwe activiteiten zagen het daglicht. Het eerste Sportif ontbijt, dat toen nog doorging in het bibliotheekzaaltje in 't Kruispunt. Meteen een schot in de roos, want de opkomst was groot. Tegenwoordig hebben we de grote zaal nodig om iedereen een plaatsje te geven. Ook het jaar van de eerste Familyhappening. Zotte spelletjes buiten op het speelplein voor de sporthal. Er werd afgesloten met een flinke portie spaghetti. Door het alsmaar stijgende aantal leden (vooral jeugd), was de club genoodzaakt een (jeugd)ledenstop in te voeren. Wegens te weinig speeluren, te weinig banen, te weinig trainers. Die ledenstop hebben we een aantal seizoenen moeten behouden, want met die 7 banen kan je slechts een maximum aan spelers op fatsoenlijke manier training geven.

In 2012 richt BC Sportif opnieuw een nationaal tornooi in: ons Paastornooi. Bescheiden begonnen, voor klassementen C1-C2-D, en dat enkel in de oude zaal, op 7 banen. Een behoorlijke opkomst, en goeie kritieken. Als bestuur waren we zeer content. In 2011 start dan eindelijk de bouw van de polyvalente zaal, die ook als sportzaal zou functioneren. Broodnodig, gezien ons ledenaantal. Een mooie zaal, en gezien we er 6 banen bijkregen, en een paar speelavonden erbij, meteen het moment om ook ons Paastornooi uit te breiden naar de B-klassementen. Maar tijdens deze 2e editie, loopt er technisch een en ander grondig fout. Verwarming die maar half werkt, douches waar enkel koud of helemaal geen water uitkomt, de verwarming in de nieuwe zaal die de shuttle wegblaast, toiletten die niet doorspoelen, .... Gelukkig de goeie mensen op de goeie plaatsen gevonden, en uiteindelijk is alles relatief goed gekomen, maar de faam van ons tornooi kreeg er wel een flinke deuk.

In het seizoen 2011-2012 scoren vooral de dames in de gescheiden damescompetitie hoge ogen. Schitterende resultaten, en worden kampioen in 3e provinciale. Hierdoor moeten ze stijgen naar 2e provinciale, en wat niemand verwacht had, wordt toch waarheid: opnieuw spelen ze kampioen in het seizoen 2012-2013. Hierdoor moeten ze opnieuw stijgen, en treden dat seizoen aan in 1e provinciale. Inderdaad, we zijn een generatie verder, en daar duikt opnieuw 1e provinciale op. De herencompetitie levert na een paar seizoenen een beetje slabakken, eindelijk een leuk resultaat op, vice-kampioen in 5e provinciale in het seizoen 2012-2013. En met deze heren wordt de ingeslagen weg netjes verder gezet in het daaropvolgende seizoen, door eveneens vice-kampioen te spelen in 5e provinciale, en het scheelde niet veel of het was kampioen. De doorschuifoperatie was dus volledig geslaagd.

Het daaropvolgende seizoen werd het bestuur uitgebreid met trainers Ilse en Geert. De activiteiten werden wat drukker, en de kalender stroomde alsmaar voller. In juni 2015 nam Ilse de voorzittersfakkel over van Christoph. En gezien we dit seizoen 25 jaar op de teller hebben staan, was het misschien eens tijd om een aantal zaken die al lang niet veranderd waren geweest, eens te veranderen. De gele kleur verdween, en werd vervangen door rood. Een nieuwe outfit, en een paar nieuwe (nog grotere) vlaggen.

En volgend jaar? We zien wel...